رازهای دل یک ته‌تغاری

همیشه از خود می‌پرسیدم تک‌فرزندان چگونه زندگی می‌کنند؟

چه خوب است که تنها هستند، هیچکس مزاحم تلفن صحبت کردن‌های آنها نیست. هیچوقت مجبور نیستند برای اینکه بتوانند اجازه‌ای کسب کنند که با دوستان خود بیرون بروند، پورسانتی پرداخت کنند.

همه چیز برای آنان است.
دیگر کسی نیست که به او بگوید سر ِ راهی! عزیز است و توجه همه بالاخص پسرهای فامیل به اوست.
این تجربه را خیلی دور می‌دیدم، من ته‌تغاری یک خانواده‌ی پر جمعیت بودم که اعضایش تمامی به یک جنس هستند.

الان روزی رسیده است که این آرزوی تلخ که از نظر من شیرین بود، محقق شده. 

حتی یک روز هم از این ماجرا نمی‌گذرد، اما می‌خواهم حرفم را پس بگیرم و به آنها بگویم خیلی دلم برایشان تنگ شده است.