چهارگانه ی ضربدری

× تهِ دروغ گوهاست. می دانم که باور دروغ راحت تر است. آنها هم می دانند و هی دروغ می گویند تا حرفشان خریدار داشته باشد... می‌خواهد من باور کنم تمامی نقشه هایی که تا الان بازی کرده٬ برای این بوده که فکر می‌کرده من ماتمش دارم!!! و ممکن است عاشقش شوم!!! دروغ تازه پرده‌برداری شده‌اش این است که او عاشقم است، اما مشکلی سر راه هست. او سرطان دارد. برای همین برایش مهم بودم. من مثل بقیه نبوده ام و تند تند دروغ می گفته تا ازش بدم بیاید... این آخرِ توهمات یه مزاحم تلفنی باید باشد!!! آیا واقعا توهم عشق اینچنین لاف زن بار می آورد آدمیان را؟

× واقعیات انگار قدرتشان کمتر است تا باورها را به خود معطوف کنند. هرچقدر هم که زور بزنند باز هم دم آخر می‌فهمیم که حقیقت چه می گوید. و همیشه هم در انتها فقط خود می‌مانیم با بیت «چقدر زود دیر می‌شود»ِ قیصر... چه سالی بود سال 86! ای کاش خیلی زودتر از اینها دیر می شد. تا از هر روزی که می گذشت می توانستم برای عملیات چسب زدن فشردگی های دلم استفاده کنم! حیف روز های از دست رفته...

× رفتارشان از عَمَله های سر چهار راه اتوتاژِ خودمان بدتر است. آنها حداقل می دانند با یه لیدی طرف هستند، و برایم اینکه تشخیص بدن از چه قماشی ام کافیست. و بعد از عملیات تشخیص اگر به اشتباه مرتکب شوند یا نشوند در هر صورت دل ما خنک است. خیلی راحت تاوان اشتباهشان را پس می دهند، چون اغلب مهاجرند و جویای کار و من هم بومی ای هستم با زبانی دراز...  اما این پلیس ها را می گویم که بی اخلاق اند و بی رفتار! و حتی نگاه نمی کنند که رنگ پریده تر و شلخته تر از این نمی توانستی باشی که نشان بدهی مسافری و خسته!  وشاید نشستن لب پل خواجو و چشم دوختن به خشکی های زاینده رود بتواند مرهمی برای رنجوری هایت باشد. با لحنی هراس برانگیز اولا حفظ حجاب را متذکر شدن این برادران ارزشی و دوم اینکه فرمودن "درست بشین. گفتم یکم موهاتو بپوشون. نه اصلا پاشو. آره پاشو از اینجا برو خونتون .نشستی چیو نگاه می کنی... گفتممممم پاشو" ..... اگر خانواده ام قدم زدنشان تمام نشده بود. حتما یا او را از پل پرتاب می کردم پایین یا خودم را... آخر تابلوی دخترها لطفا لب رود نشینید را کجا زده بودند که من ندیده بودم؟ چشمام چه کمسو شده...

× امروز و فردا کردنش نمی تواند کمکی کند. جدی جدی دارد می رود. سفرت بخیر...